
ផ្នែកនេះផ្តល់នូវការណែនាំអំពីរបៀបគ្រប់គ្រងថាស និងកម្មវិធីបញ្ជា ដូចជាថាសរឹងដែលអាចចល័តបាន ។
មានវិធីសាស្ត្របីបួនយ៉ាង ដើម្បីមើលទំហំថាសដែលអាចប្រើបាននៅលើប្រព័ន្ធ គូប៊ុនទូ ។
បើក កុងសូល ដោយចូលទៅកាន់ ->->-> ។
នៅក្នុងប្រអប់ វាយបញ្ចូល
df -h
លទ្ធផលស្រដៀងគ្នាដូចខាងក្រោមនឹងត្រូវបង្ហាញ ៖
Filesystem Size Used Avail Use% Mounted on /dev/sda5 37G 7.6G 28G 22% / /dev/sda1 122M 50M 67M 43% /boot /dev/sda6 70G 34G 33G 52% /home
ពាក្យបញ្ជា df រាយការណ៍អំពីការប្រើប្រាស់ទំហំថាសប្រព័ន្ធឯកសារ ។ -h
ប្រាប់ df ឲ្យបង្កើតលទ្ធផលដែលមនុស្សអាចអានបាន ។
កម្មវិធីគ្រប់គ្រងឯកសារ
បែបបទដូចខាងក្រោមអាចនឹងត្រូវបញ្ចប់ជាមួយ Dolphin ឬ Konqueror ។ Dolphin នឹងបង្ហាញនៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះ ពីព្រោះវាជាកម្មវិធីគ្រប់គ្រងឯកសារលំនាំដើមនៅក្នុង គូប៊ុនទូ ។
បើក Dolphin ដោយចូលទៅកាន់ ->->-> ។
នៅខាងឆ្វេង ។
លើប៊ូតុងផ្លូវកាត់ដើម្បីពិនិត្យមើលទំហំថាសដែលអាចប្រើបាននៅក្នុងភាគថាស root ពីបញ្ជីដែលត្រូវបង្ហាញ ។
នៅក្នុងផ្ទៃទំនេរណាមួយក្នុងបង្អួចមេ ។ ជ្រើសកុំបន្លិចរូបតំណាង
នៅពេលចុចកណ្តុរស្តាំនៅក្នុងផ្ទៃទំនេរ ដាច់ខាតកុំបន្លិចរូបតំណាងថតណាមួយ ពីព្រោះវានឹងបង្ហាញព័ត៌មានដែលទាក់ទងនឹងថតនោះតែប៉ុណ្ណោះ ។
តាមលំនាំដើម នៅក្នុង គូប៊ុនទូ កម្មវិធី កម្មវិធីគ្រប់គ្រងភាគថាស មិនទាន់ត្រូវបានដំឡើងទេ ។ សូម ដំឡើងកញ្ចប់ កម្មវិធីគ្រប់គ្រងភាគថាស ជាមុនសិន មុននឹងធ្វើតាមបែបបទដូចខាងក្រោម ។
បើក កម្មវិធីគ្រប់គ្រងភាគថាស ដោយចូលទៅកាន់ ->->-> ។ អាចទាមទារពាក្យសម្ងាត់ ។
ឧបករណ៍ នៅខាងឆ្វេងដៃនៃបង្អួមមេ ។
លើឧបករណ៍នៅក្នុងផ្នែកទំហំដែលនៅសល់អាចត្រូវបានកំណត់ ដោយដកចំនួននៅក្នុងជួរឈរ ដែលបានប្រើ ពីចំនួននៅក្នុងជួរឈរ ទំហំ ។ ព័ត៌មានក៏អាចត្រូវបានបង្ហាញដោយ លើ ភាគថាស នៅក្នុងបញ្ជី រួចជ្រើស ។
មានវិធីសាស្ត្របីបួនយ៉ាង ដើម្បីធ្វើឲ្យទំហំថាសទំនេរកាន់តែច្រើន ៖
សម្អាតធុងសំរាម ។ បើក Dolphin ដោយចូលទៅកាន់ ->->->។ នៅខាងឆ្វេង នៅលើផ្ទៃទំនេរ រួចជ្រើស ។
ដំបូង ដំឡើង Computer Janitor សម្រាប់ GTK ។ ពេលដំឡើងហើយ បើក Computer Janitor ដោយចូលទៅកាន់ ->->-> ។ ជ្រើស កញ្ចប់ ដែលត្រូវយកចេញ ។ ពេលបញ្ចប់ ប៊ូតុង ។
យកកញ្ចប់កម្មវិធីដែលលែងប្រើចេញ ។ ចំពោះបន្ថែមអំពីការយកកញ្ចប់ចេញ សូមមើល ការគ្រប់គ្រងកម្មវិធី ។
លុបឯកសារដែលលែងត្រូវការ ។
Caution
ប្រយ័ត្ន កុំលុបឯកសារដែលនៅត្រូវការ !
បង្ហាប់ និងទុកឯកសារចាស់ៗដែលកម្រប្រើក្នុងប័ណ្ណសារ ៖
ជ្រើសឯកសារ និងថតដែលត្រូវបង្ហាប់ -> ឬជ្រើសជម្រើសផ្សេងទៀត ។
លើឯកសារមួយក្នុងចំណោមឯកសារទាំងឡាយ រួចជ្រើស
កម្មវិធីគ្រប់គ្រងភាគថាស អាចត្រូវបានប្រើ ដើម្បីចែកភាគថាសឧបករណ៍ផ្ទុក ។ ដំបូង ដំឡើង
Caution
ប្រុងប្រយ័ត្ន នៅពេលកែប្រែភាគថាស ដោយសារវាអាចធ្វើឲ្យបាត់បង់ទិន្នន័យ ដោយការលុប ឬផ្លាស់ប្តូរភាគថាសមិនត្រឹមត្រូវ ។
ចំពោះព័ត៌មានបន្ថែមអំពីការប្រើ កម្មវិធីគ្រប់គ្រងភាគថាស ដើម្បីទាញយក ចម្លង ឬដំឡើងប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការថ្មី សូមពិនិត្យមើល http://docs.kde.org/development/en/extragear-sysadmin/partitionmanager/index.html ។
កម្មវិធីគ្រប់គ្រងភាគថាស អាចត្រូវបានគេប្រើ ដើម្បីធ្វើទ្រង់ទ្រាយភាគថាស ។ សូមពិនិត្យមើល http://docs.kde.org/development/en/extragear-sysadmin/partitionmanager/index.html ។
ចំពោះការធ្វើទ្រង់ទ្រាយថាសរឹង ឧបករណ៍ ឬភាគថាសមានន័យថាជាការរៀបចំឧបករណ៍ពិសេសណាមួយ ដើម្បីរក្សាទុកទិន្នន័យ ។
នៅពេលថាសរឹង ឬភាគថាសត្រូវបានធ្វើទ្រង់ទ្រាយ ទ្រង់ទ្រាយផ្ទុកទិន្នន័យជាក់លាក់នឹងត្រូវបានអនុវត្តទៅឧបករណ៍នោះ ទ្រង់ទ្រាយនេះគឺជា “ប្រព័ន្ធឯកសារ” ។
ជាធម្មតាថាសដែលទើបតែបានទិញថ្មីៗមិនទាន់ត្រូវបានគេធ្វើទ្រង់ទ្រាយ និងមិនទាន់ត្រូវបានប្រើសម្រាប់រក្សាទុកទិន្នន័យទេ ។ បន្ទាប់ពីឧបករណ៍នោះត្រូវបានធ្វើទ្រង់ទ្រាយហើយ ទំហំទំនេរនៅលើវានឹងមានទំហំតិចជាងទំហំដើម ។ ទំហំថាសខ្លះត្រូវបានប្រើ ដើម្បីធ្វើឲ្យឧបករណ៍អាចប្រើបាន ទំហំនេះត្រូវបានប្រើ ដោយប្រព័ន្ធឯកសារ ។ ជាងនេះទៀត ក្រុមហ៊ុនផលិតថាសប្រើស្តង់ដារខុសៗគ្នា ដើម្បីបង្ហាញសមត្ថភាពថាស ដែលអាចនឹងធ្វើឲ្យមានកម្រិតមិនស្មើខ្លះៗ ។
ប្រព័ន្ធឯកសារគឺជាវិធីសាស្ត្រពិសេសក្នុងការតម្រៀប និងរៀបចំឯកសារនៅក្នុងឧបករណ៍ផ្ទុក ដូចជាថាសរឹងជាដើម និងជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់របស់ប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការផងដែរ ។ បើគ្មានប្រព័ន្ធឯកសារទេ ការចូលដំណើរការ និងរក្សាទុកឯកសារនឹងមានភាពពិបាក ។
មានប្រព័ន្ធឯកសារបីប្រភេទផ្សេងៗគ្នា ។ ប្រព័ន្ធឯកសារទូទៅជាងគេគឺ ៖
ext2, ext3 និង ext4 ៖ ប្រព័ន្ធឯកសារទាំងនេះជាទូទៅត្រូវបានគេរកឃើញនៅលើប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការ GNU/លីនុច ។ គូប៊ុនទូ ប្រើ ext4 ជាប្រព័ន្ធឯកសារលំនាំដើមរបស់វា ។
FAT16 និង FAT32 គឺជាប្រព័ន្ធឯកសាររបស់ម៉ៃក្រូសូហ្វវីនដូដែលត្រូវបានរកឃើញនៅលើកុំព្យូទ័រចាស់ៗ ។ ដើម្បីចែករំលែកទិន្នន័យរវាងកុំព្យូទ័រទាំងពីរ ការប្រើទ្រង់ទ្រាយFAT32 គឺជាជម្រើសដែលល្អបំផុត ។
NTFS គឺជាប្រភេទប្រព័ន្ធឯកសារដែលប្រើដោយកំណែម៉ៃក្រូសូហ្វវីនដូដែលថ្មីបំផុត ។
HFS+ គឺជាប្រភេទប្រព័ន្ធឯកសារលំនាំដើមរបស់ Mac OS X ។
ភាគថាសគឺជាមធ្យោបាយបែងចែកសមត្ថភាពផ្ទុករបស់ឧបករណ៍ ដូចជាថាសរឹង ជាដើម ទៅជាបីបួនផ្នែក ដែលបន្ទាប់មកអាចត្រូវបានចាត់ទុកថាជាឧបករណ៍ផ្ទុកផ្សេងពីគ្នា (“ឧបករណ៍ឡូជីខល”) ។
ឧបករណ៍ឡូជីខលនីមួយៗត្រូវបានមើលឃើញដោយប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការថាជាប្រព័ន្ធខុសគ្នា ហេតុដូច្នេះវាត្រូវបានចាត់ទុកថាជាថាសមិនអាស្រ័យ ។
ការចែកភាគថាសរឹងអាចនឹងត្រូវបានធ្វើ ដោយមូលហេតុបីបួនយ៉ាង ៖
ដើម្បីទៅយកទំហំទំនេរ
ដើម្បីដំឡើងប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការផ្សេងៗគ្នា
ដើម្បីរៀបចំទិន្នន័យឲ្យកាន់តែប្រសើរនៅលើថាសរឹង
នៅពេលឧបករណ៍ផ្ទុកចល័តត្រូវបានភ្ជាប់ទៅកុំព្យូទ័រហើយ ត្រូវតែ ម៉ោន វាតាមប្រព័ន្ធប្រតិបត្តិការ ដើម្បីអាចនឹងចូលដំណើរការឯកសារនៅលើឧបករណ៍បាន ។
នៅពេលចម្លងឯកសារចូលទៅក្នុងឧបករណ៍ផ្ទុក ពួកវានឹងមិនត្រូវបានសរសេរចូលទៅក្នុងឧបករណ៍ផ្ទុកភ្លាមៗជានិច្ចកាលទេ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ជាញឹកញាប់ពួកវាត្រូវបានរក្សាទុកជាជួរ ដើម្បីអាចនឹងផ្ទេរពួកវាទាំងអស់ចូលទៅក្នុងឧបករណ៍ក្នុងពេលតែមួយ (ដើម្បីប្រសិទ្ធិភាព) ។ បើសិនឧបករណ៍ត្រូវបានភ្ជាប់ពីមុនរួចហើយ ឯកសារទាំងអស់នឹងត្រូវបានផ្ទេរ ពេលនោះអាចសារមួយចំនួន ឬទាំងអស់អាចនឹងត្រូវបាត់បង់ ។ ដើម្បីជៀសវាងបញ្ហានេះ ត្រូវតែ អាន់ម៉ោន ឧបករណ៍ផ្ទុកជាមុនសិន មុននឹងតភ្ជាប់ ។
Procedure 7. ម៉ោនឧបករណ៍
ដោតឧបករណ៍ផ្ទុកចល័ត ។
ម៉ឺនុយជូនដំណឹង និងរូបតំណាងរង្វង់ពណ៌ខៀវនឹងបង្ហាញឡើងនៅជ្រុងខាងស្តាំផ្នែកខាងក្រោមនៃអេក្រង់ ។ ដោយ ម៉ោន ។ ក្រោយពីត្រូវបានម៉ោនហើយ កម្មវិធីគ្រប់គ្រងឯកសារនឹងបង្ហាញឡើង ឬប្រអប់នឹងបង្ហាញថាមានបញ្ជីជម្រើសសម្រាប់ឧបករណ៍ ។
ឧបករណ៍នៅក្នុងម៉ឺនុយលេចឡើង ឧបករណ៍នឹងត្រូវបាន
Procedure 8. អាន់ម៉ោនឧបករណ៍
ក្នុងថាសប្រព័ន្ធ មានរូបតំណាងម្យ៉ាងដែលមានរូបរាងដូចម៉ូនីទ័រកុំព្យូទ័រដែលតំណាងឲ្យកម្មវិធីជូនដំណឹងឧបករណ៍ ។
លើរូបតំណាង ម៉ឺនុយលេចឡើងនឹងបង្ហាញចេញមក ។ការសំកាំងពីលើសេចក្តីពិពណ៌នាអំពីឧបករណ៍ដោយប្រើទស្សន៍ទ្រនិចនឹងបង្ហាញនូវរូបតំណាងច្រានចេញនៅផ្នែកខាងស្តាំ ។ អាន់ម៉ោន ឧបករណ៍ចល័ត ។
លើរូបតំណាង ដើម្បី